Takvim Tarih 28.07.2025

3 SAFER 1447

Kul, rahatlık zamanında Rabbini zikrederse, Allahü teâlâ, onu belâdan kurtarır. Hadîs-i şerîf

III. Selim Hân’ın şehâdeti ve II. Mahmud Hân’ın taht’a çıkması (1808) I. Cihân Harbi’nin başlaması (1914) - Burak Reis’in şehâdeti (1499) (H:905)

Erkek: Abdülhamid - Kız: İpek - Yemek: Pirinç çorbası, Kabak dolması, Sütlâç.

Merhaba annecigim! Yine ben geldim. Merak etme okuldan çıktım da geldim. Geçen hafta öğretmen, öğretti sağımı solumu. Ben biliyorum artık anne sağım neresi, solum neresi. Ağrıyan yanımın neresi olduğunu şimdi iyi biliyorum anne. Hani geçen geldiğimde; “Şuram acıyor, işte şuram.” demiştim de bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne. Bak şimdi söylüyorum. Şuram işte, sol yanım çok acıyor anne. Hem de her gün acıyor anne her gün. 
Dün sabah annesi Ayşe’nin saçlarını örmüştü. Elinden tutup okula getirdi. Yakası da danteldi. Zil çalınca öptü; “Hadi yavrum sınıfa!” dedi. Ben de ağladım. Ağladım, hiç de utanmadım. Öğretmen; “Ne oldu?” dedi. “Düştüm dizim çok acıyor.” dedim. Yalan söyledim anne. Dizim acımıyordu ama sol yanım çok acıyordu anne. 
Bugün ben de saçım örülsün istedim. Babam ördü ama onunki gibi olmadı. Dantel yaka istedim. Babam; “Ben bilmem ki kızım.” dedi. “Bari okula sen götür!” dedim. “Kızım, iş.” dedi. Ben de; “Bana ne, bana ne!” dedim, ağladım. 
Ha bi de babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme. Üzülmesin diye söylemiyorum ama, arkadaşlarım her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor. Biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne. 
Hava kararıyor, ben gideyim anne. Babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi. Biliyor musun anne! Her gelişimde aldığım topraklarını kavanozda biriktirdim. Üzerine de resmini yapıştırıp başucuma koydum. Her sabah onu öpüyor kokluyorum. Kimseye söyleme ama anne, bazen de konuşuyorum onunla. Ne yapayım seni çok özlüyorum anne. 
Ha unutmadan, öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi. Ben babama yazdıracağım. Ben seni hiç görmedim ki neyi, nasıl anlatacağım anne. Senin adın geçince sol yanım acıyor anne. Hiçbir şey yutamıyorum. Bâzen de dayanamayıp ağlıyorum. Kağıda da böyle yazamam ya anne! 
Ben gidiyorum anne, toprağını öpeyim, sen de rüyâma gel beni öp! Mutlaka gel anne! Sen rüyâma gelmeyince sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne. Seni çok özledim, anne çook!..    (Ayla Aydemir’den)